Τροχαίο στην περιοχή Μόχλος Σητείας, όχι ιδιαίτερα σοβαρό, δεν μπορούσε να εξυπηρετηθεί από τα νοσοκομεία του Λασιθίου.
Στην Σητεία εφημερεύει χειρουργός, αλλά όχι αναισθησιολόγος και ακτινολόγος.
Στην Ιεράπετρα εφημερεύει ακτινολόγος και αναισθησιολόγος, αλλά όχι χειρούργος.
Στον Αγιο Νικόλαο εφημερεύει χειρούργος, αλλά όχι αναισθησιολόγος και ακτινολόγος.
Το αποτέλεσμα;
Αφού πρώτα πάει Ιεράπετρα για ακτινολόγο, αν κριθεί σκόπιμο θα συνεχίσει για νοσοκομείο του Ηρακλείου. Ο/η τραυματίας μπαλάκι ανάμεσα σε νοσοκομεία.
Η κατάσταση είναι τραγική, αφού τα νοσοκομεία του Λασιθίου δεν συντονίζονται μεταξύ τους. Υπάρχει παλαιότερη απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου, η οποία δεν εφαρμόζεται.
Είναι ευθύνη της κοινής διοικήτριας, σε συνεργασία με τους αν. διοικητές, να συντονίσουν το ζήτημα των εφημεριών. Κάθε τι άλλο, είναι ανέφικτο, αφού σε κατώτερο επίπεδο, δεν υπάρχει ιεραρχία που να έχει την εξουσία να δίνει λύσεις σε πιθανά αδιέξοδα. Η μετάθεση ευθύνης της διοίκησης, οδηγεί σε ταλαιπωρία ασθενείς και θέτει σε κίνδυνο τη ζωή τους. Δεν μπορεί να συνεχίζεται αυτή η κατάσταση και κανείς να μην λαμβάνει μέτρα.
Αν αυτό δεν είναι υγειονομικός παραλογισμός, τότε τι είναι; Οταν τα νοσοκομεία ενός ολόκληρου νομού λειτουργούν σαν κομμάτια από σπασμένο παζλ, ο ασθενής γίνεται μπαλάκι που ταξιδεύει χιλιόμετρα για τα αυτονόητα.
Οσο η διοίκηση αδιαφορεί, η πραγματικότητα φωνάζει. Ποιος θα αναλάβει την ευθύνη, πριν κάποιο από τα επόμενα περιστατικά δεν προλάβει να φτάσει στο Ηράκλειο; Κάθε μέρα και χειρότερα. Ο Υπουργός Υγείας ακούει;
