Η αποκάλυψη ότι οι αποζημιώσεις για το νέο αεροδρόμιο στο Καστέλι έχουν ξεπεράσει τα 363 εκατομμύρια ευρώ, προκαλεί δικαιολογημένα έντονες συζητήσεις. Το ποσό είναι τεράστιο και δεν αφορά το κατασκευαστικό κόστος του έργου, αλλά αποζημιώσεις προς τον παραχωρησιούχο και τις πρόσθετες δαπάνες που προέκυψαν στη διαδικασία.
Την ίδια ώρα, στη Σητεία το παράπονο είναι διαχρονικό. Ο ΒΟΑΚ σταματά στον Αγιο Νικόλαο, αφήνοντας τον υπόλοιπο νομό χωρίς σύγχρονο αυτοκινητόδρομο. Το τμήμα Αγιος Νικόλαος – Σητεία έχει κοστολογηθεί και συζητηθεί ξανά και ξανά, με τις εκτιμήσεις κατασκευής να κινούνται γύρω στα 300-320 εκατομμύρια ευρώ για το σύνολο της χάραξης.
Και εδώ γεννιέται το εύλογο ερώτημα, πως γίνεται ένα ποσό που επαρκεί για να ολοκληρώσει έναν οδικό άξονα κρίσιμης σημασίας για έναν ολόκληρο νομό, να σπαταλιέται σε αποζημιώσεις ενός έργου;
Με απλά λόγια, με τα χρήματα που έχουν δοθεί μέχρι σήμερα για το Καστέλι, ο ΒΟΑΚ θα μπορούσε να φτάσει στη Σητεία. Και πιθανότατα να είχαν περισσέψει και χρήματα.
Η σύγκριση είναι σοκαριστική. Το ποσό των 363+ εκατομμυρίων που καταβλήθηκε για να καλυφθούν υπερβάσεις, καθυστερήσεις, αναθεωρήσεις και συμβατικές υποχρεώσεις στο έργο του αεροδρομίου, ισοδυναμεί με το κόστος κατασκευής ενός πλήρους, σύγχρονου αυτοκινητόδρομου 60+ χιλιομέτρων από τον Άγιο Νικόλαο μέχρι τη Σητεία.
Εργου που θα εξυπηρετούσε χιλιάδες πολίτες, θα αναβάθμιζε την ασφάλεια, θα έδινε πνοή στην τοπική οικονομία και θα ολοκλήρωνε επιτέλους τον ΒΟΑΚ σε όλο το μήκος της Κρήτης.
Το ζήτημα δεν είναι να τεθεί το ένα έργο απέναντι στο άλλο. Το νέο αεροδρόμιο είναι σημαντικό για την Κρήτη. Ομως, αποκαλύπτει κάτι βαθύτερο. Πως σπαταλώνται εκατοντάδες εκατομμύρια σε διαδικαστικές και συμβατικές υποχρεώσεις, ενώ ολόκληρες περιοχές μένουν χωρίς κρίσιμες υποδομές επειδή δεν υπάρχουν διαθέσιμα κονδύλια.
Η Σητεία και ολόκληρος ο ανατολικός άξονας του ΒΟΑΚ, αντιμετωπίζεται σαν μια χάραξη που μπορεί να περιμένει. Η πραγματικότητα όμως είναι ότι το τμήμα Άγιος Νικόλαος – Σητεία είναι μια αναγκαιότητα, που καθυστερεί δεκαετίες.
Οπως αποδεικνύεται, όταν φτάνουμε στο σημείο να δίνουμε πάνω από 360 εκατομμύρια μόνο σε αποζημιώσεις ενός έργου, δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να λέμε ότι δεν μπορούμε να βρούμε 300 για να ολοκληρώσουμε έναν κρίσιμο αυτοκινητόδρομο.
Κάποιοι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους. Κι αυτός είναι ένας από αυτούς.
Το ζήτημα είναι πως η φωνή του Λασιθίου μπορεί να έχει δύναμη και αποφασιστικότητα. Πως μπορεί να είναι παρούσα στα κέντρα λήψης αποφάσεων και να γίνεται σεβαστή. Πως μπορεί να διεκδικεί και να κερδίζει. Δυστυχώς, υπάρχουν πολλά που δε γίνονται. Υπάρχουν ευθύνες και έχουν ονοματεπώνυμο.
